Vandaag ben ik 11 maanden ziek. Ik vind het zo bizar hoe snel de tijd is gegaan en hoeveel ik eigenlijk over mijzelf heb geleerd. Eigenlijk heeft het ziek zijn niet alleen maar een negatieve kant, maar heeft het ook een hele positieve kant. Door het ziek zijn heb ik veel over mijn eigen lichaam geleerd en waar de grenzen liggen, maar ook heb ik geleerd hoe mooi alle kleine dingen zijn, hoe erg je van het leven kan genieten en dat je keuzes moet maken. Ik vind het zelf erg mooi dat ik dit allemaal heb geleerd in die 11 maanden tijd en het is nu gewoon een deel van mijn leven geworden.

Maandag ben ik ook voor het eerst bij de ergotherapeut geweest. Ik vond het super fijn en heb erg veel informatie gekregen over hoe long covid werkt in je lichaam en wat het met je doet. Hiernaast heeft hij uitgelegd wat ik moet doen om goed te kunnen herstellen. Het antwoord hierop is echt veel rusten en je reserve-energie weer opbouwen. Doordat ik nu helemaal geen reserve-energie heb en alles in één keer opmaak, kan ik dit niet opbouwen. Zodra ik dus wel weer reserve-energie heb, kan ik dus ook weer wat meer en moet ik mij minder vermoeid voelen. Voor nu is de afspraak dat ik mijn energie leg in de dingen die voor mij nu belangrijk zijn, zoals school, stage, rijles (ik mag bijna afrijden dus dan kan ik dit ook weer afstrepen en heb ik meer tijd) en werken. Voor nu zijn dit de belangrijkste dingen voor mij en alles wat dus op dit moment niet belangrijk is of niet nodig is, moet ik aan de kant schuiven. Dit betekent voor mij dus dat ik mijn sociale kant even op een heel laag pitje moet gaan zetten en dat ik ook nee moet kunnen zeggen als iemand mij wat vraagt. Daarnaast moet ik ook leren dat als ik moe ben, om rust te nemen en niet door te gaan met iets waar ik mee bezig was. Doordat ik hier heel erg veel moeite mee heb en altijd maar doorga, is dit voor mij iets heel moeilijks, maar ik moet het leren. Ik ben echt ontzettend blij dat ik de stap naar de ergotherapeut heb gemaakt en ik hoop dat dit mijn laatste stap mag zijn naar een volledig herstel.

Deze week heb ik ook al 2 volledige schoolweken achter de rug. Het was ontzettend zwaar en ik merkte aan het eind van de week dat mijn lichaam echt op was. Met school heb ik ook de afspraak dat ik op vrijdag thuis mag blijven en dat ik dan mijn les online mag volgen. Heel erg fijn dat dit zo kan, maar de 1^e vrijdag ben ik toch naar school geweest. Ik kon mijzelf niet tegenhouden en wilde zo graag gaan, terwijl ik ook gewoon wist dat dit geen goede keuze was. Deze week vond ik het eigenlijk nog zwaarder dan de week ervoor. Op woensdag heb ik een schooldag van 08:30 uur tot 15/16:00 uur. Dit is ontzettend lang, maar wel de enige lange dag in de week. Afgelopen woensdag voelde ik mij zo slecht na school, dat ik om 20:00 uur al sliep. Hierdoor ging het donderdag wel wat beter, maar ook echt niet zoals het zou moeten zijn. Vrijdag ben ik dus niet naar school geweest, maar ook niet naar stage. Ik was niet fit, mijn benen stonden te trillen en mijn hele lichaam hield mij tegen. Dit was voor mij echt het teken dat ik te veel had gedaan en dat ik dus echt moest rusten. Ik heb wel goede gesprekken met school gehad en dit was echt heel erg fijn. Eigenlijk zijn alle docenten super begripvol en begrijpen ze mijn situatie ook.

Verder loop ik i.p.v. 8 uur stage op een dag 4 uur stage en dat is al veel. Gelukkig houden ze op stage wel heel veel rekening met mijn situatie en dat vind ik echt heel erg fijn. Ze willen mij van alles leren en laten zien en dat vind ik alleen maar leuk. Zo ben ik niet bezig met het ziek zijn, maar ben ik ergens mee bezig wat ik ook leuk vind.