De afgelopen week zat ik slecht in mijn vel en merkte ik toch dat ik wel echt moeite heb met alles. Ik dacht en zeg altijd dat ik het goed kan accepteren dat ik ziek ben, maar vorige week kwam er op de een of andere manier toch een klap in mijn gezicht. Ik vond het ineens heel moeilijk om niks te kunnen en merkte dat ik vooral het sporten erg mis. Ik zou zo graag weer eens willen handballen of willen hardlopen. Ik heb dit gevoel echt lang niet gehad, maar hoe langer het allemaal duurt hoe meer dit gevoel komt.

Vorige week heb ik ook een gesprek met de huisarts gehad en met C-support. Bij de huisarts kwam er niet heel veel uit, hij heeft naar mijn hart en longen geluisterd en dit was beide goed. Met C-support heb ik wel echt een heel goed en fijn gesprek gehad, alleen was het toch best wel confronterend om al je klachten op een rij te hebben. De klachten waar ik nu nog last van heb zijn er aardig veel. Concentratieproblemen, geheugenproblemen, gewrichtspijn, hartkloppingen, hoofdpijn, keelpijn, kortademigheid, overgevoeligheid voor licht en geluid, pijn op de borst, somberheid/prikkelbaarheid en vermoeidheid. Dit zijn de 11 klachten waar ik nu nog steeds last van heb, maar waar ik zelf dus geen idee van had dat het er zoveel waren. Uiteindelijk kwam er uit het gesprek met C-support dat een ergotherapeut en een psycholoog mij zowel mentaal als fysiek beide konden helpen. Doordat ik het moeilijk vind om te praten over het ziek zijn en ik mentaal ook merk dat het steeds moeilijker wordt, was een psycholoog voor mij toch een goede stap.

De volgende dag belde ik gelijk de huisarts op om te vragen voor een doorverwijzing. Ik had uitgelegd hoe het gesprek met C-support verlopen was en dat zij mij dus een ergotherapeut en een psycholoog aanraden. De huisarts vertelde mij dat hij dit beide niet zozeer nodig vond en dat de praktijkondersteuner mij hier ook bij kon helpen. Ik vond het zelf een beetje raar dat hij dit zei, maar uiteindelijk ben ik toch voor de praktijkondersteuner gegaan. Hier kon ik al snel terecht en heb ik nu dus ook al twee afspraken gehad. Ik werd ontzettend emotioneel, maar vond het heel erg fijn om eens alles uit te spreken waar ik mee zat. Uiteindelijk heb ik een super goed gesprek gehad met de praktijkondersteuner en heb ik vandaag weer een goed gesprek gehad. Dit heeft mij positief verrast en ik hoop dat dit mij heel erg gaat helpen in mijn herstel.

Wat ik de laatste weken heel erg merk is dat ik langer slaap in de nacht en dat ik mij daardoor overdag wat minder vermoeid voel. De afgelopen weken sliep ik per nacht ongeveer 10 uur en soms zelfs meer. Ik merk dan ook dat als ik een nacht ongeveer 8 uur slaap, dat ik dan in de middag heel erg moe word en dus moet gaan slapen. Ook is de afgelopen weken bij de fysiotherapeut mijn hartslag iets stabieler als dat het was. Als ik op een rustig tempo fiets, stijgt mijn hartslag gelukkig niet meer naar de 140, maar blijft die nu rond de 115/120.

Al met al voel ik mijzelf nog steeds niet veel beter dan sinds de terugval. Gelukkig door het vele slapen in de nacht ben ik wel wat minder vermoeid, maar daar blijft het dan ook bij. Mentaal wordt het dus ook steeds zwaarder helaas. Hoe positief ik altijd was in de afgelopen 9 maanden, het wordt steeds moeilijker.